299_Jeugdpuistjes

Feitelijk weet ik het al aan het begin van de week. Er gaat iets mis met de bestelling bij mijn vaste leverancier voor dierbenodigdheden. De order van donderdag is niet op zaterdag geleverd. Al een veeg teken.

De PostNL app vertelt me dat de twee pakketten zijn gereduceerd tot één en vanaf maandag schuift de toegezegde leverdatum steeds een dag op. Woensdagavond zet ik me ertoe om de telefooncirkel met alle antwoordbliepjes, pauzemuziekjes (wie dat toch ooit heeft uitgevonden..Grrrr) en keuzemenu’s te ondergaan en ik meld mij met bestelnummer, e-mailadres en straatnaam ter verificatie. En ja, ik weet dat het gesprek voor trainingsdoeleinden wordt opgenomen en nee, ik wil na het gesprek niet meewerken aan het beantwoorden van een klanttevredenheidsonderzoek. Daarna is het gelukzalige moment aangebroken dat ik mijn vraag mag stellen. De bestelling van donderdag blijkt pas maandag te zijn aangeleverd. Ja? ‘Eh…oh, het is nu woensdag, ja, dat is dan nog niet goed’ schuttert de helpdeskmedewerker. Ze herpakt zich en vervolgt ‘Oh ik zie het nu, de twee pakketten zijn samengevoegd en overgedragen aan een andere partij die namens PostNL bij u zal bezorgen’. Allemaal prima, maar ik wil graag weten wannéér de levering plaatsvindt. ‘Ja, dat is een zaak van PostNL, die hebben vanaf nu de verantwoordelijkheid voor de levering overgenomen. Maar zij hebben ook een helpdesk, ik kan u wel met hen doorverbinden?’. Eigenlijk is haar vraagteken alleen een formaliteit, want ze hoort alleen mijn ‘ja’….het tweede deel van mijn antwoord doet er niet meer toe. Prompt val ik in het antwoordapparaat van PostNL. ‘Wij zijn nu helaas gesloten. U kunt ons op werkdagen bereiken van …’. Had ik nu maar wél meegewerkt aan het klanttevredenheidsonderzoek. Ik geef het op voor deze avond.

Donderdag app ik rond het middaguur naar huis met de vraag of er al witte rook is. Alsof ze het ruiken bij de leverancier! Ik ontvang ‘ineens’ een mail met de melding dat zij het ‘betreuren te moeten mededelen dat de zending aan u als verloren moet worden beschouwd’. Of ik wil laten weten of ik prijs stel op hernieuwde toezending of niet. Die relatiebeheersystemen zijn er blijkbaar niet om na te slaan. Al ruim vier jaar bestel ik voor onze roedel natvoer, droogvoer, kattengrit, snoepjes, speelgoed, krabpalen, mandjes… verzin het maar….maar nu zou ik ‘geen prijs meer kunnen stellen’ op het opnieuw toezenden van deze order? We lossen de eerste nood op door zelf wat voer elders te kopen en herplaatsen dezelfde order.

Vrijdagavond heb ik voor Suzy (één van de katten) een afspraak op het spreekuur van de dierenarts. Ze heeft een paar ruwe plekjes onder haar kin en bij haar bekje en ik laat het zekerheidshalve even nakijken. Het is maar een kort bezoekje, het is warm en ik besluit – in tegenstelling tot gewoonlijk – geen tweede dier uit de roedel mee te nemen. Niet zo slim. Want in de roedel zijn ze gewend aan ‘samen’. Eén dier meenemen geeft stress. In de cabrio-bench op de voorstoel van mijn Taxi laat Suzy dat ook luid en duidelijk in een hoge C aan mij weten. Ik zing uit volle borst voor haar, maar dat verhindert niet dat ze hyperventilerend aankomt op de praktijk. Gelukkig krijgen we een rustig plekje toegewezen en keert de rust weer. De dierenarts constateert dat Suzy acne heeft. Kattenacne. In de kwart eeuw dat ik katten heb is dit de eerste keer dat ik van het bestaan ervan hoor. ‘Een overdaad aan talgproductie, door DNA bepaald’ zegt de dierenarts. ‘Te verhelpen met dezelfde middelen zoals bij mensen.’

Het werkt op mijn lachspieren. Mijn vader (zaliger) zou zeggen ‘Heb ik weer’… heb ik zelf een acne-vrije jeugd genoten…heb ik nu een poes met jeugdpuistjes! Maar het goede nieuws is dat we er op tijd bij zijn, de boel is nog zeker niet ontstoken. We gaan het schoonhouden en deppen met een goede gel.

Zaterdagochtend wordt de herplaatste order samen met een verse bestelling  anti-jeugdpuistjes-gel geleverd. De levering is zoals gebruikelijk standaard een feestje voor de roedel. De dozen zijn om mee te spelen en alle neuzen weten zeker dat ze van de inhoud opgetogen raken. Vijf fiere staarten verdringen zich om mijn benen. Een ritueel om van te smelten. Ach…te late leveringen, telefooncirkels, doorverbonden worden met een antwoordapparaat, een kat met acne….kom maar op met dat weekend, hier is alles weer onder controle!