391_EVA

Verbeeld ik het me, of hangt er een vrolijke verwachting in de lucht? Eerder kreeg ik van verschillende kanten al een vraag, hint of subtiel verlangen naar de zondagse post naast het ontbijt onder ogen. Steevast goed voor een glimlach, maar nu het moment suprême daar is heb ik weer een tinteling in mijn lijf.

Vandaag trap ik mijn 10^e Pareljaar af, met onverminderde vreugde en energie. In die zin is er niets veranderd. Maar wat wél veranderd is, dat is dat er tegenwoordig meer mensen meelezen. Dat besef maakt dat ik al een paar dagen puzzel met de voorbije weken. Niet dat ik ‘vakantie’ had (als zzp-er is elke opdracht er een), maar er brak toch een dag of tien echt een periode van rust in de tent aan. Alle stukkies voor de krant waren klaar. Voor wie de term ‘stukkies’ ervaart als een belediging, dit is ‘jargon’ waar ik aan probeer te wennen als ik mijn portretten in tekst in het stramien heb geplaatst;-). De laatste week van het jaar heb ik mooi tijd om mijn thuiswerkplek op te ruimen en uit te mesten, het jaar 2021 af te sluiten en administratief het nieuwe jaar voor te bereiden. Dat klinkt geregisseerd, maar verloopt in de praktijk niet zo geordend als ik het nu opschrijf. Want niets menselijks is mij vreemd. Geef mij tijd (lees: geen deadlines) en ik kan me verliezen in de meest uiteenlopende activiteiten. Vervelen hoort daar niet bij, het is de keerzijde van iemand die grossiert in hobby’s. En alsof het nog niet genoeg was….ik heb er weer een bij.

EVA* heet ze. Ze is 35 centimeter hoog en 29 centimeter breed en heeft de mooiste schoot die je je maar kunt wensen. Naar hartenlust bewaart ze alles waar je je doorgaans ongans naar kunt zoeken. We geven het niet zo makkelijk toe, maar in veel huishoudens is er wel een ‘rommel-lade’ te vinden. Zo’n lade die je omkeert als je alle logische plekken in huis al gehad hebt, maar met ten hemel gerichte blik moet toegeven dat je iets kwijt bent.  Zaklamp, pen, bloemenmesje, die ene zilveren theelepel-uit-een-erfenis-die-natuurlijk-beter-verdient-maar-érgens-moet-liggen, leesbril, paperclips, DE-punten. Maar ook knijpers, mondkapjes en zakdoekjes staan haar goed.

Voor mijn kroonjaar kreeg ik een paar maanden geleden van mijn vijf vriendinnen (het Dijken-van-Wijven-gilde) een lockmachine. Voor wie dat niets zegt: een lockmachine kan stoffen afsnijden, afwerken én aan elkaar stikken in één handeling. Het maakt stof knippen en daarna afwerken (zigzaggen) op een gewone naaimachine overbodig. Samen met Troel, mijn geliefde en oersterke Pfaff uit 1954 boost de lockmachine mijn creativiteit. Het was even doorwerken, maar het lukte om alle vriendinnen onder de kerstboom te verrassen met een persoonlijke EVA, als dank voor het sublieme vriendinnen-cadeau. Daarna verwerkte ik de restanten van alle vriendinnen-EVA’s tot een exemplaar voor mezelf.

Niet voor niets luidt het spreekwoord ‘Oefening baart kunst’. De grote tafel in de woonkamer transformeert in de late avonduren tot mijn hobby-domein. Ik geniet met overgave van de ontdekkingstocht, de verovering van mijn nieuwe machine, en het oefenen. Quiltlapjes, knopen, garens en bandjes, speciale stoffen, herbruikbare materialen, vlieseline…in huis, op internet en Pinterest is genoeg inspiratie te vinden om me nog maanden mee te vermaken.

Mijn Lief herkent het patroon en kijkt van een afstandje met een mengeling van verbazing en vertedering hoe ik gelukzalig eindeloze combinaties op tafel uitvouw om daarna weer netjes op te bergen. Een lade uit mijn kralenkast maak ik vrij voor kantjes en bandjes, natuurlijk op kleur gesorteerd. Als het ontwerp lekker uit mijn handen rolt tel ik behalve zeventien (!) unieke EVA’s ook nog andere mini-projecten die ter afwisseling het levenslicht zagen in de voorbije weken.

Het is een understatement om te zeggen dat mijn nieuwe hobby een fijne plek heeft veroverd naast het maken van sieraden en het borduren van gastendoekjes. Voor mij is het een levensstijl. Met overgave leven. Gulzig, blij en aan de zonkant van de straat lopen. Niet vanzelfsprekend, ook niet voor mij. Ontspannen en opladen kun je leren, zelfs met een drukke geest. Mijn ‘stille tijd’ genereert incasseringsvermogen voor mindere tijden. De afgelopen weken hebben me niet alleen een lief minishopje opgeleverd, maar mij heerlijk ontspannen naar het nieuwe jaar geloodst.

Het verse jaar ziet er vrolijk uit. De eerste interviews zijn gehouden, de eerste rapporten geredigeerd en de eerste nieuwe, veelbelovende contacten zijn aan mijn netwerk toegevoegd. Genoeg inspiratie om zo’n 40 keer bij het zondagse ontbijt te delen!

EVA* dankt haar naam aan het kleine voor-schortje, dat in de bediening vroeger werd gebruikt om de portefeuille in op te bergen. Voor EERZS is het een vrolijke opberger aan een baby-kledinghanger. Alle creatieve uitlopers van TekstAtelier EERZS zijn te vinden op FB pagina KralenAtelier EERZS.