319_DASLIEF

We kennen allemaal de SIRE-campagne #DOESLIEF nog wel. Inmiddels zitten we tot over onze oren in een gezondheidscrisis en is de tijd aangebroken dat mensen daadwerkelijk laten zien hoe lief ze zijn voor anderen.

Om waardering voor deze corona-initiatieven te tonen, lanceert Stichting Ideële Reclame ditmaal de campagne #DASLIEF. Premier Rutte die vakkenvullers een hart onder de riem steekt….#DASLIEF. Buren die boodschappen voor elkaar doen, #DASLIEF.

We beginnen collectief aardig ingewerkt te raken voor wat betreft de do’s and don’ts in onze ‘intelligente lockdown’. Ik vraag me trouwens af wie het woord ‘intelligent’ ervoor heeft bedacht. Of meer nog, waaróm is het eraan toegevoegd. Het heeft iets betweterigs. Onze economie staat toch net zo stil als in de rest van de wereld? Zijn mensen door dit woord eerder bereid mee te werken? Ik geloof het niet. Wel valt me op dat we – meer dan ooit – beter lezen, beter kijken, beter luisteren en ja, ook beter voelen. Zo voelen we bijvoorbeeld hoe prettig het is om voor een ander klaar te staan, een luisterend oor te bieden, iets op te lossen. Nog geen drie maanden geleden lieten we dat belangeloze vrijwilligerswerk aan anderen over, terwijl het nu onze dag kleurt.

Zo wordt er flink schoon schip gemaakt met al onze vooroordelen. We blijken elkaar steeds weer te kunnen verrassen. Met aandacht, een gebaar, een cadeautje. ‘Het is beter te geven dan te ontvangen’ zegt het spreekwoord. En onze dank verpakken we tijdelijk in emoticons.

Toch gaan er ook dingen mis. Zonder opzet, maar toch. Deze week ging Lief naar de XL-versie van de blauwe grootgrutter. Net als hij zijn fiets weg zet, stapt er een man uit een auto. Zijn vrouw moet nog even een parkeerplek vinden en maakt haar man in korte zinnen duidelijk dat hij daar even moet wachten. De blik in ’s mans ogen is verdwaasd, dof. Vreugdeloos staat hij daar.

Als de vrouw de auto heeft geparkeerd loopt ze voor hem uit naar de winkelwagentjes. Hij schuifelt, heeft tijd nodig. Zo kan het gebeuren dat zijn vrouw soepeltjes door het protocol laveert. Dat protocol betreft het verplichte gebruik van een winkelwagentje. Of je nu een lading boodschappen voor een week haalt of niet, iedereen moet een winkelwagentje meenemen. Voor de ogen van Lief gaat het mis.

De medewerkers die alle klanten voorzien van een schoongemaakt winkelwagentje is het ontgaan dat meneer bij de mevrouw hoort die zij net hebben voorzien. Ze zijn streng geïnstrueerd. De man wordt staande gehouden voordat hij naar binnen kan. ‘Meneer, u mag niet zonder winkelwagentje naar binnen’. En duwen hem er een in handen. Zijn vrouw staat intussen bij de groenten en ziet hem – mét winkelwagentje – door het poortje schuifelen. Met ingehouden moedeloosheid zegt ze ‘Wat doe je nou Jan, ik heb toch al een wagentje…nou hebben we er twéé…..’. Ze ziet haar geest duidelijk al dwalen. Zoiets simpels als boodschappen doen is in het corona-tijdperk behalve een verzetje ook al een uitdaging voor iemand die niets mankeert. Maar voor haar – met een man die de grip op het leven kwijt is en momenteel voor alle mantelzorg op haar moet terugvallen –  is het een stressvolle en hachelijke onderneming.

‘Laat zijn wagentje hier maar staan mevrouw, dan wordt wel gevonden en opgeruimd hier’ zegt Lief. De vrouw is zichtbaar ontdaan door zoveel inzicht, maar vraagt zich vertwijfeld af of dat écht wel mag. ‘Ik begrijp uw situatie mevrouw en het is prima. Ik zal het wel even doorgeven’. De vrouw drukt haar winkelwagentje in de handen van haar man. ‘Zo Jan, loop je met me mee?’. Haar Jan is allang vergeten dat hij eerst een eigen wagentje had en volgt haar op de voet.

Lief is ontdaan als hij thuis komt. Want hij herkende die blik. De Alzheimer-blik. En de blik van een mantelzorger die volledig op haar tandvlees loopt en noodgedwongen 24/7 moet volhouden. Ondertussen biddend dat zij niet ziek wordt.

‘Toch heb je die vrouw iets waardevols gegeven Lief’, zeg ik als we aan de koffie zitten. ‘Ze heeft zich gezien en begrepen gevoeld en zag jouw emotie. Daar komt ze mee thuis vandaag. Als dat geen #DASLIEF is!’.