330_Oma van de toekomst

Ons huis is gebouwd in 1928. De lange, smalle, hoge gang met granieten vloer achter de oude voordeur vertelt gelijk een verhaal als je binnenstapt.

We proberen die sfeer te combineren met hedendaags comfort. Zo is het toilet gemoderniseerd, maar door het gebruik van ‘strooitegeltjes’, een zeeptuimelaar, een vloer die verrassend overeenkomt met die in de gang en een zwarte toiletbril is de sfeer behouden.

Het is voor mij echt een ontdekking om te zien hoe vanzelfsprekend dit huis zich eigenlijk in laat richten. Sommige dingen ‘staan’ gewoon niet, zelfs niet als mijn behoefte aan een eigenwijze twist het over wil nemen. Andere zaken komen juist meer dan ooit tot hun recht op deze plek. Zo is de oude Amsterdamse letterkast, die met 20 laden vol kralen en toebehoren mijn hobby om sieraden te maken herbergt, voor het mooi een beetje fors in de woonkamer. De verhuizers hebben er een flinke klus aan gehad om de kast – vól – te verhuizen en via de smalle gang over de hoge drempels op zijn plaats te zetten.

En de eindexamen-proeve-van-bekwaamheid van mijn oma hangt ingelijst in de gang. Zij deed na haar scheiding de opleiding tot coupeuse/costumière. Behalve het naaien van knoopsgaten en paspelzakken moest er in deze opdracht ook een aantal eigen patronen op de trapnaaimachine uitgevoerd worden. Mijn vader heeft als jongen van 13-14 jaar die patronen bedacht en getekend. Als enige kleindochter en naamgenote van mijn vaders moeder komt dit erfstuk in dit oude huis prachtig tot haar recht.

Vrijdag arriveert schoondochter met de kleinkinderen voor een nachtje over. Kleindochter Faye heeft net haar overgangsrapport naar groep 8 gekregen. Ik verwacht op één van de meegenomen digitale wonderen via een app op het rapport gewezen te worden, maar niets is minder waar. In plaats van haar iPad komt er een blauwe multomap op tafel, volledig gevuld met herinneringen aan haar schooljaren 1 tot en met 7. Vol trots leest ze voor hoe de school en haar juffen in het bijzonder – zich in dit rare jaar alle moeite hebben getroost om er een gedenkwaardig tintje aan te geven. En of dat gelukt is! Zo hebben ze over deze laatste maanden hun beoordeling geen cijfers meegegeven, maar een omschrijving waarmee ze ook direct aansluiten op hun omgang met Faye vóór het corona tijdperk. Zo vertellen ze dat ze haar vrolijke, acrobatische toeren misten op het schoolplein en dat ze begrijpen dat ze haar vriendinnen enorm heeft gemist. Maar ook dat Faye – ondanks een tussentijds signaal naar de ouders – het op afstand huiswerk maken nogal met een korreltje zout nam;-).

Hoe inventief en origineel de school zich heeft geweerd in coronatijd ondervind ik door het lezen van de gelijknamige pagina in haar multomap. Mijn blik valt eerst en vooral op de ondertekening: ‘Groetjes, je oma Faye’.

‘Groetjes, je oma Faye..?…?’ herhaal ik hardop. De kinderen grossieren in oma’s, maar deze ken ik toch niet. Wijsneuzig kijkt ze me aan, ik moet eerst maar lezen.

‘Lieve kleindochter, in 2020 was er een virus. Het coronavirus….’… …Toen het in Nederland was begon ook de coronacrisis in ons land. Daardoor gingen de scholen dicht en je ouders moesten thuis werken… … Je kreeg via een app opdrachten binnen en die moest je maken….We gingen dan met de hele klas in een videomeeting en de juf ging dan voorlezen… …Het positieve aan deze tijd was wel dat je na 5-6 weken weer naar school mocht, maar wel eerst de helft van de klas op bepaalde dagen en de andere helft op andere dagen. Het negatieve was dat het niet leuk was hoe de groepen werden ingedeeld, want ik zat maar met 4 meiden. Ik hoop dat jij dit niet meemaakt!! Groetjes, je oma Faye’….

Als ik ze uitzwaai sta ik in de gang voor het erfstuk van mijn oma. Een oma en een tijd die voor mij pas betekenis krijgt door haar nalatenschap.

Natuurlijk is ze over naar groep 8. Ze wil naar de havo. Niet eens zozeer de havo, maar de school waar ze naartoe wil geeft de doorslag. Ze kan het ook, mits ze ‘zin’ maakt. En in deze tijd is gebleken dat dat het beste lukt door fysiek op school te zijn. Met vriendinnen en fantastische leerkrachten, die de kunst verstaan om haar talenten en aandachtspunten in de spots te zetten, zelfs op afstand. De oma’s van de toekomst zijn op de school van Faye in dit jaar al geboren.