272_Op de Liefde!

Onderweg naar mijn afspraak val ik in een radioprogramma waar net een mooi verhaal gedeeld wordt. Thijs (Maalderink, red.), de presentator van het radioprogramma vat het verhaal net samen als ik in de auto stap.

Carlos maakt op een Canadese universiteit kennis met de Nederlandse Nicole en vraagt haar telefoonnummer op te schrijven. De dag erna blijkt het nummer niet te kloppen. Carlos is vastbesloten ‘zijn’ Nicole te vinden en schrijft álle 246 Nicoles van de Canadese universiteit een mail met dezelfde boodschap: ‘Hoi, dit is een massabericht aan alle Nicoles. Als je niet aan de volgende beschrijving voldoet, negeer dit dan. En als je gewoon niet met me wilt praten, dan is dat ook OK. Als je Nicole heet, uit Holland komt en vindt dat Nietzsche deprimerend is, stuur me dan een berichtje’. Daarna maakt hij een aparte Facebookpagina aan onder de titel ‘Nicole from last night’.

Het zou zomaar het scenario kunnen zijn van een film. Want Carlos vergeet om zijn mail ‘bcc’ (blind carbon copy, red.) te versturen. En daarmee krijgen 246 dames (van hoogleraar tot student) elkaars e-mailadres. Een derde van de aangeschreven vrouwen reageert. Niet alleen naar Carlos, ook naar elkaar. En sluit zich aan op de besloten Facebookpagina. Uiteindelijk lukt het Carlos om de enige juiste Nederlandse Nicole die Nietzsche deprimerend vindt te bereiken, ondanks het ontbreken van een eigen mailadres op de universiteit. Sterk staaltje netwerken, maar meer nog een episch staaltje van waartoe de liefde iemand kan drijven.

Blijkbaar denkt de presentator dat ook, want er volgt een vraag die op een theezakje niet zou misstaan: ‘Hoever zou jij voor de liefde gaan?’.

Deze week tref ik bij mijn vriendin een rouwadvertentie op tafel. Zij kent de man in kwestie niet, maar is geraakt door zijn eigenzinnige, liefdevolle, persoonlijke tekst. ‘Mijn geest is op reis’ staat erboven. De man heeft op de leeftijd van 81 jaar ‘afscheid genomen van zijn versleten lichaam’. De acht lange zinnen met zorgvuldig gekozen woorden vatten zijn dank en liefde voor het leven samen. ‘Ik ben blij wederom een aards leven te hebben mogen doorlopen waar ik alles uit heb kunnen halen. Ik heb met ieder van jullie een goed en mooi leven gehad, geloof mij maar.’

‘Wederom een aards leven’…’Met ieder van jullie een goed en mooi leven gehad, geloof mij maar…’. Ik kauw er nog eens op. Hoeveel levens heeft hij geleid? Met hoeveel mensen? Of was het beeldspraak, een boeddhistische overtuiging, reïncarnatie?

Ineens schiet me een andere theezakjes-vraag te binnen, die ik enkele weken geleden met de ultrakorte uitdagende kreet ‘Nou?’ in een melige bui op Facebook plaatste. ‘Hoe denk je dat een schrijver jou zou beschrijven in een roman?’. ‘Niemand durft’ grapte één van mijn volgers.

Maar buiten de spotlights van Facebook is er één vriendin die zich aan een begin van een antwoord waagt. Zij kent me bijna dertig jaar. Onze levens verschillen lichtjaren, zeker als het gaat om de liefde. Zij (60plus) deelt vanaf haar veertiende jaar haar leven met dezelfde man, terwijl bij mij de rust in de liefde er pas in kwam net voor mijn veertigste verjaardag. Bij man 5.

Op mijn theezakjesvraag mailt ze een paar uur later haar reactie: ‘……Ric komt aanrijden in haar Zweedse jas uit de vorige eeuw. Na een leuke date met misschien wel een Parel-persoon stapt de brunette uit. Ze begeeft zich naar haar voordeur, de voor haar laatste, na vele andere voordeuren. Met een diep gevoel van vreugde gaat ze haar huis binnen waar haar zés geliefden al vol smart zitten te wachten. Ze voelt zich een gelukkig mens en schenkt zich daarom een welverdiend glas witte wijn in….X, A.’.

Nu is ‘A’ mijn enige vriendin die mij – alle komende en gaande mannen ten spijt – al bijna dertig jaar is blijven volgen en ‘mee bewoog’ op wat – of beter wíe – zich aandiende. Zonder oordeel.

Bij mij is de teller blijven steken op 5. Maar in háár tekst zitten er zés met smart op mij te wachten….Dat is voer voor psychologen. Want denkt ze dat ik nog niet aan de laatste man ben? Of is ze de tel kwijtgeraakt?

Ach wat kan het me ook schelen. Ik voel mij een gelukkig mens en schenk me nog eens een welverdiend glas witte wijn in. Op de Liefde!