Tekstatelier EERZS
  • Home
  • Diensten
    • Content creëren
    • Interviewen
    • Redactie
  • Kranten Interviews
    • Werkvloer
    • Keukentafel
  • Portfolio
  • Erica
  • Parels aan Zee
  • Recensies
  • Zoek
  • Menu Menu

293_Dag pap…

28 april 2019

In de maand voorafgaand aan wat jouw laatste maand zou blijken, zei ik tegen mam: ‘We praten vaak en intensief over alles wat er in het hier en nu van pap vooral níet meer is. Zelf heb ik een enorme behoefte aan een mooi tijdsbeeld over het prachtige, lange leven dat hij óók heeft gehad. Ik ben alvast begonnen met het verzamelen van beelden, voor mezelf. Om tegenwicht te bieden aan deze verdrietige tijd’.

Op 10 maart zat je aan de grote tafel bij wat sinds twee jaar je liefdevolle verzorgthuis was. Na een rit van 225 kilometer ontving je me met de woorden ‘Je moet me helpen, ik ben radeloos’. Gevolgd door de vraag ‘Wat ben jij eigenlijk van mij?’.

Ik nam je in de rolstoel mee naar je kamer en ging naast je zitten. Ook nu had ik noga en zachte karamel meegebracht, steevast een succesnummer. We keken elkaar dan gelukzalig aan en ik maakte iedere keer hetzelfde grapje ‘Voor jou is het makkelijk uitkiezen pap, want ik heb dezelfde snoepsmaak’. In het begin vertelde ik het verhaal van de Sinterklaas-surprise er nog achteraan. Je vond het keer op keer een ‘moordmop’ als ik vertelde dat de weckpot met Engelse drop natuurlijk vol had moeten zitten, maar dat ik voordat ik ‘m inpakte zelf geen genoeg kon krijgen van de inhoud. Die halfvolle, met kinderhandjes beduimelde weckpot zou me nog jaren achtervolgen.

Toen je vaardige, creatieve handen het steeds meer lieten afweten, kreeg ik behalve de ‘karakterpoppen’ ook alle tekeningen, boekjes en multomappen over alles wat je gemaakt had. Ik verdwaalde met een grote glimlach in boekjes en aantekeningen over de modelbouw van boten, huizen, bedrijven, een dokterspraktijk, een project in Tsjechië, broches van Fimo-klei, 1000 gevouwen kraanvogels, kerstkaarten, wenskaarten, kladblokjes. Was verrast te merken dat ik – zonder dat je me dit ooit had voorgedaan  – mijn eigen creatieve projecten op exact dezelfde manier had ingericht.

Natuurlijk had ik best in de gaten dat je in toenemende mate mijn nabijheid belangrijker vond dan wát ik te vertellen had. Behalve dat het met het ziektebeeld te maken had, denk ik dat bij iedere oudere de exclusieve aandacht ‘in het moment’ belangrijker wordt dan de inhoud.

Terwijl je zichtbaar moeizaam maar mét smaak zat te genieten van het zoet, keek je op die 10e maart opnieuw naar mij en pakte mijn hand. Blijkbaar dwarrelde er ineens een ander beeld je geest binnen. Met glanzende ogen vroeg je me – voor mij uit het niets – ‘Is je vader thuis?’. Nou is humor ons sterkste wapen, dus ik zei ‘Ik denk het niet, want ik ben nu bij hém’. Niet gehinderd door mijn antwoord vervolgde je met ondeugende blik ‘Ja, ik ben eruit, zó gaan we het doen, volg mij maar’.

Lieve pap, dochters en vaders hebben per definitie een bijzondere band. Voor jou begon dat al toen je, direct na mijn geboorte, met waakzame blik de tweejarigen in mijn geboortedorp bekeek om te zien wie ooit jouw kleine meid zou gaan veroveren. Die verliefde, wat schalkse blik was natuurlijk niet voor mij bedoeld. Een uur later kwam ik bij mijn moeder en zei ‘Mam, pap zag mij voor jou aan. Ik heb zojuist gezien hoe hij, zéventig jaar geleden, naar jou moet hebben gekeken. Welke dochter kan dat zeggen?!’.

Voor mij is dit het meest bijzondere, innemende en ontroerende beeld uit jouw laatste weken. 16 April – de geboortedag van je jongste zoon – werd jouw Bevrijdingsdag. Bevrijd van het geestelijk lijden, bevrijd van het peilloze gevoel van verlatenheid dat wij niet konden wegnemen.

Dag pap… Je was een groot deel van mijn leven mijn onderwijzer, reisleider, gids en de wandelende encyclopedie….Mijnheer Alzheimer heeft je van alles beroofd, behalve van de onvoorwaardelijke liefde voor die ene, bijzondere vrouw….mijn moeder.

We laten je in liefde los.

 

PS. Het portret in 89 beelden over het boeiende leven van mijn vader is – voorzien van de instrumentale versie van Stef Bos’ ‘Papa’ – wondermooi verwerkt in de afscheidsceremonie op 23 april 2019.

 

Post Views: 1.444
Deel dit stuk
  • Delen op Facebook
  • Delen op LinkedIn
  • Delen via e-mail
0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een antwoord Reactie annuleren

Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.

Recente berichten

  • 420_Lydia
  • 419_Negentig
  • 418_Voor de Kerst komt het goed
  • 417_December-blues
  • 416_Van het kastje door de muur

Parelketting

  • maart 2023
  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018

Aanmelden Leeskring ParelZoekers

Wilt u ook iedere week een ‘parel’ per e-mail ontvangen? Meld u dan hier aan voor de leeskring.

Contact

Erica van Strien-Hagens

4388 HG ǀ 98 ǀ Oost-Souburg

M  (+31)06 532 33 297

E   info@eerzs.nl

I   www.eerzs.nl

Sitemap

  • Home
  • Diensten
  • Kranten Interviews
  • Portfolio
  • Erica
  • Parels aan Zee
  • Recensies

Voorwaarden

Algemene Voorwaarden Eerzs

© Copyright - TekstAtelier EERZS - Enfold Theme by Kriesi
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Instagram
292_Verdwaald294_Moederdag
Scroll naar bovenzijde