294_Moederdag

Grote of ingrijpende gebeurtenissen in een mensenleven markeren meer dan alleen een datum. Er is ineens een persoonlijke, draadloze scheiding tussen ‘voor’ en ‘na’ de gebeurtenis.

Mijn vader overleed – alweer – bijna vier weken geleden. Vorig weekend lunchten we (kinderen en partners) met mijn moeder in de Hortus in Amsterdam. Het was een alternatieve invulling van de trouwdag van mijn ouders. Juist deze Bevrijdingsdag zouden zij 65 jaar getrouwd zijn. Zolang als wij uit huis zijn hielden we deze dag vrij om daar aandacht aan te besteden. Deze keer hing ik de vlag toch anders gestemd buiten.

Extra feestelijk waren de trouwjubileumjaren. Behalve deze laatste dan. Tot de gelederen van de Commissaris van de Koning en de griffier van de Provincie is het overlijden van mijn vader op 16 april niet doorgedrongen. Daardoor kan het gebeuren dat mijn moeder op zaterdag 4 mei (hoe navrant, dodenherdenking) vrolijke felicitaties via koninklijke post ontvangt.

Dat zijn blunders die je voor zou willen zijn. Omdat ze in een open wond zo genadeloos hard aankomen. Soms denk ik dat we in NL dweilen met de kraan open. Als mensen zó lang getrouwd zijn (wie haalt dat nog?!?), dan wéét je dat ze heel oud zijn. Hoe moeilijk is het dan om voordat je een brief verstuurt nog even het bevolkingsregister te checken?! In enkele muisklikken kunnen we zo ongeveer álles in de wereld voor elkaar boksen, betalen, regelen. Waarom kan dit niet verholpen worden?

Deze vierde week is het volgende ‘na-gebeurtenis’ moment: Moederdag. Een moment dat we de laatste decennia – door het vieren van de trouwdag – afdeden als ‘alleen maar voor de commercie’. Stiekem stuurden we wel een kaartje. Of mijn broer vulde ‘per ongeluk’ de bloembakken. En de schoonmoeders konden – bij leven en welzijn – rekenen op exclusieve aandacht in plaats van een bliksembezoek, want ‘wij deden al aan 5 mei’.

Dit jaar is alles anders. Dit jaar is er een ‘voor’ en ‘na’. En van dat ‘na’ moeten we alles voor de eerste keer meemaken. Eerst de trouwdag, over 5 weken is het Vaderdag, over 8 weken zou mijn vader 90 jaar geworden zijn…allemaal kalenderdagen die definitief aan het ‘na-gebeurtenis-momentum’ zijn toegevoegd.

Maar het gaat wennen, natuurlijk. Eerst moeten alle seizoenen een keer over het verdriet heen. Daarna zal het beter gaan, zullen de mooie verhalen en herinneringen geen komma meer kennen.

Het zijn rare, intensieve weken. Met ineens ‘feestdagen’ die op een hele andere manier mijn aandacht opeisen. Totdat ik me bedenk dat er – ook in het ‘na-momentum-tijdperk’ nog een alternatief is…. Ik héb mijn moeder nog. En deze zondag is het haar dag, Moederdag.

Vrijdagochtend stuur ik haar een mailtje; ‘Lieve mam, ik heb een plannetje bedacht voor dit weekend. Morgen ga ik met Lief lunchen in Elburg, een verrassing voor hem. Daarna breng ik hem thuis, pak mijn weekendtas en reis af naar jou. Ben er met borreltijd. En met Moederdag zitten we samen aan het ontbijt. Goed plan?’. Een kwartier later rolt het antwoord binnen…’Een heel leuk plan! Ik verheug me erop en zorg voor kaasfondue, hoe krijgen we de kans!’  

Zo, deze driekoppige draak hebben we mooi een nieuwe wending gegeven. Mijn 86-jarige moeder en ik vieren haar Moederdag.

©Eerzs, vanwege Moederdag gepubliceerd op zaterdag 11 mei om 10.00 uur.