312_Van alle leeftijden

Iemand groeten, doorlopen en denken…’Eh, waar ken ik die ook alweer van?’. Er zijn vast maar weinig mensen die dat nooit hebben. De een heeft een talent voor het onthouden van namen, de ander juist voor herkenning van gezichten.

Drieënhalve maand wonen we nu in dit knusse dorp. En we hebben echt geïnvesteerd in het leggen van contacten met de plaatselijke middenstand. Dat is een bewuste keuze. Alles is er en als we graag willen dat dat zo blijft, dan kunnen we daar op deze manier aan bijdragen. ‘Het dorp houdt het dorp levend’ zeggen ze hier. Maar het moet gezegd, dat investeren is wederzijds. We verbazen ons daarover. Zo stap ik op oudejaarsdag zonder afspraak één van de drie kapperszaken in het dorp binnen. Ik tref het, er is gelegenheid om me te knippen. Alleen voor het bijwerken van wat uitgroei moet ik in het nieuwe jaar terugkomen. Eind januari loop ik binnen met de vraag of er die dag nog plaats is. Ik tref de collega die de eerste keer de klant naast mij op de stoel knipte. Als ik zeg dat ik op oudejaarsdag ben geweest voor het knippen reageert ze direct: ‘U bent hier toch nog maar pas komen wonen? Uit de Flevopolder toch?’ Mijn mond valt open. Ik was niet eens háár klant vier weken geleden, en ze weet het nog.

Kort erop geeft mijn warmtepompdroger op vrijdag een storing die ik óók met het boekje erbij niet oplos. Ik bel met de plaatselijke leverancier en tref Tim. Hij verkocht ons in november de machine en ik heb hem al een aantal keren gezien. Hij zal navraag doen bij de monteur en belt terug met een oplossing die ik kan uitproberen. ‘Als het niet lukt, komt de monteur zaterdagochtend even kijken hoor’. ’s Middags loop ik met Lief een winkel uit in het centrum, als ik achter mij hoor ‘En, is het nog gelukt met de droger?’. Als ik omkijk zie ik Tim op de fiets naderen. ‘Ha Tim, ja hoor, gelukt!’ roep ik terug. ‘Is het al weekend voor je?’ grijns ik. ‘Nee, ik fiets even voor een klant uit’. Naast mij is Lief verbaasd over de snelheid waarmee ik naam en onderwerp aan elkaar geknoopt heb, zelfs zonder maar een enkele aarzeling. Hij groet gemakkelijk en zonder aanziens des persoons, maar heeft vaker dan ik de context nodig om iemand te plaatsen. Dus een verkoper uit een elektronicawinkel op een fiets in het centrum geeft wat verwarring. Met elf jaar leeftijdsverschil zijn we gewoon om daar wat grappen over te maken.

Tot deze week dan. In onze straat is iets verderop een opstelplaats van een ondergrondse container voor het huisvuil. Lief rekent het tot zijn taken om het huishoudelijk afval af te voeren. Hij loopt dan langs onze naaste buren, met nog een thuiswonende studerende dochter. Als hij terugloopt komt zij net de garage uit met haar fiets en hij groet haar. Thuis aan de koffie zegt hij: ‘Ik groette Michelle zojuist, maar ze heet toch wel Michelle hè?

‘Zéker’ zeg ik, ‘denk maar aan het liedje van de Beatles, dan vergeet je dat nooit meer’.

De pingg op zijn smartphone verraadt die avond een appje. Buurvrouw: ‘Zit tijdens ‘t eten met dochterlief aan tafel. We nemen de dag door. Goh mam, had ik vanmorgen. Stap ik de deur uit met mijn fiets, hoor ik een stem achter mij. ‘Hey Michelle, ga je lekker fietsen?’ Ik draai me om en denk ‘hoe weet hij mijn naam?’. Ik antwoord ‘Ja ik ga naar school.’ Krakende hersenen, maar het kwartje valt niet. Tot hij bij de buren naar binnen gaat. Oei, dat was de buurman, wat stom van me! Hij zal wel denken. Ach Michelle, zegt haar moeder geruststellend, dat snapt hij wel hoor. Nou, volgende keer als ik ‘m tegenkom dan weet ik wie hij is.

Mijn Lief dicht een antwoord: ‘Sorry Michelle. Ik had me eerst voor moeten stellen. Komt er een vrouwtje uit een huis – met fiets –  denk ik, ik zal me eerst voorstellen voordat ik naar huis ga, zal ze wel goed vinden. Ik weet hoe ik zelf heet maar over jouw naam twijfelde ik. Volgende keer weet jij dus wie ik ben maar als jij dan zonder fiets de deur uitkomt dan weet ik je naam niet!’…

Razendsnel antwoord: ‘Oeps dat wordt een dingetje. Maar deze jonge geest gaat de buurman niet vergeten dus wees getroost. Als een jongedame vriendelijk groet zonder fiets zou ‘t zomaar het buurmeisje kunnen zijn’.

Volgt u het nog? Ik gier het intussen uit. En Lief? Die grijnst gelukzalig. Het ligt niet aan zijn leeftijd. Het is van alle leeftijden.