352_Bijbaan

Deze week is er een nieuw hoofdstuk voor deze blije schrijver aangevangen: ‘stukkies schrijven’ voor weekblad De Bode, editie Walcheren. Toegegeven, de kwalificatie stukkie wringt een beetje in mijn oren, maar de term viel in drie verschillende gesprekken met mensen uit het veld, dus het zal jargon zijn.

Voor de te schrijven redactionele bijdrage heb ik voldoende informatie. Kwestie van inlezen, bellen en een afspraak maken om op een ander moment wat vragen te stellen. Het blijkt – nog – leuker dan ik tevoren zelf heb ingeschat. Alleen al de vraag of wat extra aandacht voor het project op prijs gesteld wordt levert een mengeling van verbazing en blijdschap op. De coördinator van de burenhulp moet in coronatijd met twee tieners in huis en de katten die zo hun eigen leven leiden ‘even wat organiseren’. Mijn visitekaartje als correspondent van De Bode is nog in de maak, dus ik pas mijn gegevens aan en app die ter introductie. Een dag later is mijn eerste tekst-met-goedkeuring en zelfgemaakte foto onderweg naar de redactie.

Tijd voor deel twee van de missie deze week. Meedenken over het themanummer Heel Holland Bakt. Of ik misschien een thuisbakker in de buurt ken en zou kunnen interviewen. Er valt – althans voor mij – wel een hindernis te nemen. Ik kan nog zo’n leuk gesprek hebben, de weergave ervan moet passen in een tekstportretje van 300 woorden (ter vergelijk, deze Parel heeft er nu al 225…).

Dankzij een gouden tip beschik ik over de naam en het telefoonnummer van thuisbakker Rob, die notabene in mijn eigen woonplaats Oost-Souburg woont. Hij is door mijn tipgever al gepolst en enthousiast om mee te werken. Met alleen het gegeven dat Rob ook dirigent is van de Sea Sound Singers ga ik op digitale speurtocht. In een uurtje ontstaat een beeld van een creatief, bevlogen mens met een behoorlijk volle agenda. Dat is nogal een understatement, blijkt als ik hem op het afgesproken tijdstip bel.

Behalve dat ik graag wil weten of hij ook naar HHB kijkt en wat hij in het dagelijks leven naast het hobby-bakken doet, ben ik ook nieuwsgierig naar het stripfiguurtje dat zijn whatsapp-account siert. Het blijkt Wallace, de ‘menselijke’ antiheld van de uit klei bestaande animatiefiguurtjes Wallace en Gromit uit de Britse Aardman Studio’s. Zo leer je nog eens wat.

De geboren Zeeuw blijkt zangpedagoog en koordirigent, werkzaam op de muziekschool Zeeland, het conservatorium Gent en heeft zijn eigen praktijk. Of het niet genoeg is, dirigeert hij nog 3 koren, waaronder één in Kopenhagen. Hoewel ik zelf ook niet van de beetjes ben, ontsnapt me toch de opmerking ‘Ben toch heel benieuwd wanneer jij dan aan bakken toekomt’. Rob ziet er wel de humor van in. ‘Dat kan op alle dagen van de week zijn, meestal ’s avonds. Ik heb geen ochtendhumeur, maar in mijn werk ligt het accent op de middagen en avonden, mijn lijf doet het ’s morgens gewoon niet zo goed. Het kan zomaar gebeuren dat ik om elf uur ’s avonds de keuken induik om nog iets te bakken. Het werkt twee kanten op. Bij het bakken voor anderen zijn mijn gedachten daar ook bij en zelf word ik er heel erg zen van’.

‘Nou, je lijf mag dan in de ochtend wat onwillig zijn, gelukkig doet je mónd het wel ’s morgens’ grinnik ik. Het is een sprankelende telefonische ontmoeting.

Als we het gesprek afronden zeg ik dan ook dat het nog een uitdaging van formaat zal worden om het in 300 woorden te vatten. ‘Ik stuur nog wat fotootjes van baksels die ik de laatste weken gemaakt heb’ zei hij. Wat volgt zijn 17 foto’s waar het water me van in de mond loopt…..Inderdaad, Rob doet niet in beetjes. Hij is een gulzige levensgenieter, die regelmatig de keuken induikt om op een tijdstip dat anderen naar bed gaan nog even zen te worden. ‘Balans houden’ noemt hij dat. En hij komt er geen gram van aan.

PS Het tekstportret-met-foto van Rob verschijnt in week 4 in De Bode.