353_Zeeuwse ParelZoekers

In de vroege zondagochtend stuur ik mijn Parel de wereld in. Zoals gewoonlijk bedien ik eerst per mail de leeskring. Die bestaat uit mensen die mij goed kennen, niet afhankelijk willen zijn van publicatie op multimedia – of het niet hebben – en mijn blog graag in ‘hard copy’ uit willen draaien. De ParelZoekers is mijn gewaardeerde fanclub, alleen al omdat zij mij stuk voor stuk terugbrengen naar verschillende decennia van mijn leven.

Vorig weekend werd mijn mail bij vier adressen van dezelfde Zeeuwse provider niet doorgelaten. Dat is overdag al geen feestje, maar ’s nachts om een uur of twee is incasseren nog iets lastiger. Gelukkig heb ik nog drie mailadressen van waaruit ik kan proberen mijn blog gewoon te bezorgen bij het zondagse eitje. De Zeeuwse provider (let wel, niet de mijne!) is niet te vermurwen. Ik ben geparkeerd in de ‘quarantaine-box’ en zal daar de rest van de nacht genoegen mee moeten nemen. Zesenhalf uur nadat ik mijn bed instapte stuur ik de link naar mijn blog via een appje door naar de Zeeuwse liefhebbers. Een paar uur later heb ik moed verzameld om bij de provider na te gaan of er soms storingen waren. Dat is niet het geval. Op de website verbijt ik me 20 minuten met het zoeken naar een servicedesk die ik ook kan béllen, want mijn ‘probleem’ staat niet in de FAQ (Frequent Asked Questions, sorry, blijkbaar kan dat niet in het Nederlands).

Net als de zoektocht me leert dat het als niet-klant schier onmogelijk is om een vraag te stellen en ik na het weekend maar moet bellen verschijnt per pop-up ene ‘Matthijs’ rechtsonder in mijn scherm. Of hij wat voor me kan betekenen. Verheugd klik ik op ‘ja’. Ik moet mijn mailadres invullen en kan daarna mijn probleem omschrijven. Als ik wil verzenden meldt Matthijs me dat er nog drie anderen geholpen zullen worden voordat ik mijn bericht kan verzenden. Weer twintig minuten later lukt het. Ik leg uit dat ik geen klant ben van deze provider, maar dat zijn klanten ook de mijne zijn en dat ik graag mijn post wil blijven verzenden naar de Zeeuwse adressen.

Matthijs reageert sociaal wenselijk, maar verspeelt mijn humeur als hij behalve medeleven alleen kan berichten ‘Mailt u de melding van spammail naar het info-mailadres, dan kunnen mijn collega’s het verder bekijken’. P-A-R-D-O-N? In de wetenschap dat boos zijn niet helpt in een wereld waarin iedereen al boos is op iets of iemand, gehoorzaam ik braaf. Per omgaande krijg ik bericht van ontvangst, met de mededeling dat het vijf werkdagen kan duren voordat ik antwoord krijg. Direct gevolgd door een klanttevredenheidsformulier.

Zondagmiddag laat de klantenservice mij weten dat mijn vraag via het medium van de mail lastig te beantwoorden is. ‘Om uw vraag te beantwoorden hebben wij meer gegevens van u nodig. Wilt u contact met ons opnemen via WhatsApp of Livechat?’ Ik ga van het spreekwoordelijke kastje naar de muur. Ik mail dat ik juist op verzoek van Matthijs had gemaild.

In de vroege zondagavond biedt de klantenservice mij excuses aan, ze hebben er overheen gelezen. ‘Maar op het door u opgegeven adres vind ik helaas geen klantbeeld bij ons….Kunt u mij het juiste installatieadres of eventueel een klantnummer geven? Onze klantnummers beginnen met een 5. Ik help u graag verder’.

Heus, ik geloof de vriendelijk lachende blonde jongedame van het fotootje op de website als het over ‘graag helpen’ gaat. Maar daar houdt het dan wel mee op. De getergde klant in mij bezorgt amper vijf minuten een maar voor één uitleg vatbare mail in de info-mailbox van de provider.

‘Misschien moet ik het zo formuleren. ik blog vanaf 2012 veertig keer per jaar(!) naar de mailadressen die bij u aangesloten zijn. En nu zijn – ineens – de sluizen van de spam blijkbaar zo strak afgesteld dat ik in de quarantaine-box terecht kom. Zoals gezegd, ik ben GEEN klant van u. Ik heb een andere provider, waar ik – het zal u niet verrassen – meer tevreden over ben. Maar ik zou toch heel graag en wel zo spoedig mogelijk, úw en mijn klanten gewoon met mail kunnen bereiken’.

Donderdag krijg ik bericht dat de klanten van de Zeeuwse provider mijn adres op een ‘whitelist’ kunnen plaatsen. ‘Op dit moment zijn we aan het onderzoeken waarom deze mails in het spamfilter terecht komen’. Dat ‘we zijn aan het onderzoeken’ – op de vierde van vijf dagen die ze claimen om een klacht op te lossen – klinkt bijna politiek.

Zonder al teveel vertrouwen stuur ik naar een van de gewraakte adressen alsnog de Parel van vorig weekend door. ‘Joehoe!’ is het melige maar onverwacht positieve antwoord. Met een beetje mazzel is mijn digitale quarantainetijd voorbij.