387_Verse Jus

Met mijn goede vriend en tekstschrijver Hans ben ik al een poosje bezig om met verse blik naar mijn website te kijken. Ooit leerde iemand ons dat we elkaar heel goed kunnen verkopen. Misschien nog wel beter dan onszelf. Het gaat bij mij als bij zoveel zzp-ers. Ik deel gul mijn passie met anderen, maar neem de tijd niet om ook eens op afstand naar mijn eigen marketing te kijken.

Er gaat behoorlijk veel goed. En tegelijkertijd twijfel ik met zekere regelmaat aan alles. Die twijfel hoort bij mij. Sterker nog, als ik die niet meer voel zou ik onuitstaanbaar worden. In deze ingewikkelde tijd, waarin ik me heb voorgenomen aan de zonkant van de straat te blijven lopen, merk ik dat die twijfel me vaker te grazen neemt.

Deze week was het wel extreem. De aanhoudende rampen en blunders in de wereld, de verruwing in ons eigen land maken het – zelfs voor een ras optimist – moeilijk om vrolijk te blijven. En hoe moet het dan zijn voor mensen bij wie het glas van nature niet halfvol is?

Hoe laad je je weer op? Waarmee kom je tot jezelf? Wat heb je nodig om minder vatbaar te zijn voor zaken die je niet kunt veranderen? En…hoe blijf je vanuit positieve intenties naar buiten gericht? Vragen waar ook ik op twijfeldagen alleen maar nieuwe vragen bij verzin.

Het loopt een paar keer moeizaam met mijn klussen deze week. Dat betekent dat er relatief veel tijd gaat zitten in zaken die – nog – niet tot iets leiden. Ik lig er niet van wakker, maar denk er wel aan als ik wakker word. En ja, probeer dan nog maar eens lekker door te tukken. Enfin, na een paar van die dagen besluit ik het roer om te gooien en de ruimte in mijn agenda te benutten voor dingen waar ik blij van word. Zo bedenk ik woensdagochtend – op een bad hairday en na een blik in de agenda die bevestigt dat ik bijna 9 weken geleden voor het laatst de kapper bezocht – dat het tijd wordt voor een afspraak. Tot mijn vreugde is er dezelfde middag nog net een plekje vrij. Als mijn kapster me ziet is het eerste wat ze zegt ‘Wat zit je haar leuk zo, handig geworden met het opsteken!’. Als bij vingerknip is mijn twijfel over een bad hairday vertrokken. Twee uur later reken ik af en hoor mezelf zeggen ‘Tot in het nieuwe jaar!’. Ook een vorm van instant happiness. We gaan aftellen. Hoera – ook zonder vuurwerk dit jaar.

Weer thuis hangt bij het atelier van mijn Lief de vlag uit. Letterlijk. Een mooi bewijs dat hij – voor het eerst sinds januari van dit jaar – weer achter de schildersezel staat. Het wordt een bescheiden portret dat in de luwte wordt gemaakt voor een weduwe. De creativiteit die we in dit huis allebei bezitten is ons beproefde recept om ons even onder te dompelen in onze eigen bubbel. De laatste twee dagen van de week installeer ik mezelf met ‘Troel’ (mijn elektrische naaimachine uit 1954) en de lockmachine aan de grote tafel en leef me uit met verschillende klussen en ontwerpen. In de avond borduur ik, met een schuin oog op niet te zware kost op de televisie. De KattenClub vindt het allemaal prachtig en nestelt zich steeds – schijnbaar ongenaakbaar – in mijn buurt voor een tuk of een toevallig kroeltje. Vrijdagavond ben ik mijn ‘demonen’ weer de baas en volledig opgeladen.

Hoewel…de zaterdag begint vaak al ’s morgens met wat vage ideeën over de parel van de week. Zo ook dit weekend. Ik kijk nog eens terug naar de leesdichtheid van de laatste weken. Hm. Dat loopt wat terug. Mijn twijfelspook huppelt vrolijk naar mijn schouder. Natuurlijk, ooit (in 2012!) begon ik met het schrijven van mijn eigen keek-op-de-week, vooral als cadeautje aan mezelf. Die eerste jaren was dat genoeg. En het was mooi meegenomen dat er nog een aantal mensen van genoten. Gaandeweg breidde de parelketting zich uit, net als het aantal mensen dat er op ging rekenen. En er zelfs naar uitkeek.

Dit weekend vraag ik me weer van alles af. Heb ik nog genoeg te vertellen, zit er nog iemand op te wachten, is het positief genoeg (want iedereen heeft zelf ook sores in deze tijd)….

En dan valt ineens een app van mijn goede vriend en tekstschrijver mijn herinnering binnen. Hij suggereerde om de Parels op de eerste pagina van mijn website van een korte introductietekst (‘Eén zin Eerzs!’) te voorzien, zodat ook nieuwe klanten de context van de Parel meekrijgen. Wetend dat de beperking tot 1 regel voor mij een kwelling is schreef hij als voorbeeld die ene zin….’Parels aan Zee, het zijn EERZS’ persoonlijke bespiegelingen – in de Zeeuwse nacht bedacht – en door veel lezers gewaardeerd als verse jus bij het ontbijt’.

Binnenkort siert deze zin de eerste pagina van mijn website. En in weken waarin het twijfelspook de regie dreigt over te nemen, ga ik het als mantra herhalen;-).