360_Niveau Vier

De laatste keer dat ik na een afwijzing heb gebeld voor een toelichting ligt alweer maanden achter me. Haar stem schiet een octaaf omhoog als ik vraag of het gelegen komt. Dat krijg je er nou van als je joviaal in een afwijzingsbrief opneemt dat je voor een nadere toelichting te bellen valt. ‘Natúúrlijk!’

Ik neem een aanloopje. ‘Ik verwacht niet dat het de uitkomst zal veranderen, maar de criteria voor deze parttime baan sluiten zo naadloos aan dat ik benieuwd ben waarom ik buiten de eerste selectie val’. ‘Heel goed hoor, dat u na belt….eh….(veel achtergrondgeluiden) ik zoek even de brief erbij….’ Ze probeert de zoektijd even vol te praten maar vindt de brief niet. ‘Ik kan niet zo goed multitasken, dus een klein moment nog hoor. Ah…, gevonden. Even kijken, ja….ja…..nou eigenlijk is het zo dat we best veel belangstelling hadden en er waren kandidaten die beter aansluiten bij het profiel.’

‘Ja, dat staat in de brief ook. Maar het gaat hier om hele specifieke werkervaring en kwaliteiten en die heb ik. Vandaar dat ik graag wil weten waar het dan aan ligt en of er nog tips zijn waar ik mijn voordeel mee kan doen.’

‘Nou eh…het betekent veel on- en offline werkzaamheden hè’ hakkelt ze zich een weg door een gesprek.

‘Ja mevrouw, daarom juist, ik doe niet anders.’

‘Nou maar dat had u dan in uw brief moeten schrijven!’

‘Maar dat staat er.’

Mijn visioen van een paarse krokodil (‘Maar-hij-staat-dáár!’) legt het af tegen de sterke drang om haar nog een octaaf hoger te laten zweten. Toch hebben we het dieptepunt dan nog niet gehad.

‘Ja, misschien had uw brief wat sprankelender gekund. En waar ik dan ook wel benieuwd naar ben….u bent zzp-er. Stel dat we tot een dienstverband zouden komen, zou u dan de andere werkzaamheden beëindigen? ‘.

‘Sinds wanneer is het relevant voor een parttime baan van 24 uur om te weten wat ik in die andere uren doe?’ kaats ik de bal terug. Ze voelt al lang dat het ijs gladder en gladder wordt. ‘Nou, het kan iets zeggen over uw flexibiliteit. Bijvoorbeeld als het ons beter uitkomt dat u niet op woensdag maar op donderdag werkt of zo.’

‘Mevrouw, ik ben al zes jaar zo flexibel als een elastiekje. Als mijn opdrachtgever iets op woensdag moet hebben, dan zorg ik dat het er de avond ervoor is. Maar mag ik u eraan herinneren dat ik bel waarom ik niet geselecteerd ben, dus wat interesseert mijn flexibiliteit u überhaupt?!?’

‘Ik kijk nog even naar het cv. Misschien is het beter om op de plek waar de competenties nu staan uw opleiding te vermelden. En zet het niveau van de mbo opleiding er ook bij. Was het niveau 3 of 4 bijvoorbeeld’.

Nu naderen we het dieptepunt. Mevrouw, ik weet niet waarom u het niet gewoon zegt, maar in 1987 bestond alleen nog maar niveau 4. Dus waarom zou ik dat erbij zetten.

Ze heeft er ineens genoeg van en is genoeg getergd. ‘Ja maar ik ben van een andere generatie en ik weet dat niet’.

Precies! Precies daarom redt ze zich niet uit het gesprek. Precies daarom kan ze niet op volwassen niveau reageren. Op het moment dat ik mijn eerste vakdiploma haalde zat zij nog op de kleuterschool. En bij háár vakopleiding is het belangrijkste vingertje vast geweest dat ze nooit – écht nooit! – mag zeggen dat een kandidaat te oud is voor een functie.

Vreemd, maar het zijn juist deze tenenkrommende ervaringen die maken dat ik – vaak dezelfde dag – nog een nieuwe sollicitatiebrief de deur uit stuur. Zo ook deze middag. In de regionale krant lees ik ‘Het mobiliteitsteam Zeeland is er voor alle Zeeuwse werkgevers en werknemers die getroffen zijn door de coronacrisis en de economische gevolgen daarvan. Ook zzp-ers kunnen bij het team aankloppen. Zij krijgen mogelijkheden om in vaste dienst te gaan en kunnen gebruik maken van omscholing.’

Ik stuur alleen een mail en besluit alle ‘mooie taal’ aan de wilgen te hangen.

Mijnheer W, in de anderhalf jaar dat ik in deze prachtige provincie gesetteld ben heb ik zeer regelmatig gesolliciteerd (2 tot 4 keer per maand). Het smoezenboek met afwijzingsredenen puilt uit. En ja, de gezondheidscrisis heeft de concurrentie tot grote hoogte opgestuwd. Toch is het grootste ‘spook’ om te bezweren het automatisme waarmee anderen voor mij nadenken, zonder mij te spreken of een vraag te stellen. Ik ben ‘overgekwalificeerd’, ‘te lang uit het vak’, ‘te duur’, ‘wil vast niet reizen voor mijn werk’….en voor de meeste recruiters ben ik vooral….te oud. Mijnheer W., ik ben niet meer uit op een carrière. Maar ik kan als generalist beslist van toegevoegde waarde zijn, voor heel verschillende organisaties bovendien. Of voor het mobiliteitsteam. En ja, ik neem een bak aan ervaring mee. Maar – veel belangrijker – ik kan incasseren, de rust bewaren, blijf onder alle omstandigheden een respectvol dienstverlener en ga pas naar huis als ik mijn opdracht naar wens heb afgerond. Bijgaand treft u de lange versie (2 pagina’s) en de korte versie (1 pagina) aan van mijn cv. Koffie drinken?

De volgende middag gaat mijn telefoon. Mijnheer W. heeft mijn mail intern doorgestuurd met het verzoek mij per omgaande te bellen. ‘Heel herkenbaar’ zegt de man van het werkgeversteam. De volgende drie kwartier voeren we een goed gesprek. Op LinkedIn zie ik dat hij in hetzelfde jaar zijn vakdiploma heeft gehaald. Niveau-vier-onder-elkaar, dat krijgt vast nog een vervolg.