Tekstatelier EERZS
  • Home
  • Diensten
    • Content creëren
    • Interviewen
    • Redactie
  • Kranten Interviews
    • Werkvloer
    • Keukentafel
  • Portfolio
  • Erica
  • Parels aan Zee
  • Recensies
  • Zoek
  • Menu Menu

310_Dure diadeem

26 januari 2020

Achterstallig onderhoud. Een term die we vaak gebruiken als het gaat om onroerende en roerende zaken. Spullen, een huis, de auto.

In de vijf magere jaren die we financieel gezien hadden voordat we verhuisden hebben we gelukkig kans gezien om op dat vlak alles bij te houden. Door creatief te zijn en zelf letterlijk de handen uit de mouwen te steken. Als je ín zo’n situatie zit, ben je niet bezig met dat je steeds wat inlevert. Omdat de focus bestaat uit de dankbaarheid voor de dingen die je wél voor elkaar krijgt. Vreemd genoeg geeft alles waar je echt moeite voor moet doen meer voldoening en soms is ‘consuminderen’ gewoon een sport.

Maar er is ook een andere waarheid. Het is de wet van de geleidende schaal. Eerst verminderden we de luxe uit ons leven. Daarna schrapten we die volledig. Geen etentjes meer, geen schoonheidssalon, geen pedicure. Net een paar weken later naar de kapper. Kringlopen. Een allerliefste vriendin die zakken vol te klein geworden kleding via mij naar nog drie adressen liet gaan, zodat er meer mensen blij werden van de inhoud.

Drie maanden geleden zijn we verhuisd. Met als leidmotief ‘als we ons inkomen niet kunnen beïnvloeden, zullen we dat met de uitgaven doen’. En met een derde van de hypotheeklasten is die keuze iedere dag merkbaar. Heerlijk! Nu we gesetteld zijn en onze nieuwe stek op voor ons belangrijke punten hebben laten aanpassen komen we toe aan onszelf. Zo vernieuwen we iedere maand wat kleding. Wat we opruimen is zelfs te slecht voor de kringloop. We kijken wat vaker in de spiegel van de kapper. Plannen bij de tandarts uitgestelde behandelingen.

Op de radio hoor ik een opticien-reclameslogan ‘Breng je ogen eens langs voor een gratis oogmeting. Worden ze blij van’. Dat wordt zeker tijd. In de auto ligt een multifocale bril die mijn ogen onvoldoende rust biedt op een lange autorit. En de twee jaar geleden aangeschafte computerbril gebruik ik tegenwoordig als vergrootglas bij alles wat ik doe, behalve bij het autorijden. Eigenlijk moet ik gewoon volledig ‘aan de bril’. Al een paar jaar. Het is een soort foute ijdelheid om dat maar uit te stellen. En zo langzamerhand begin ik er ook behoorlijk van te balen dat ik hele dagen met die twee brillen in de clinch lig. Ga ik boodschappen doen dan ligt de slimste – dubbelfocus – bril nog in de auto. En ga ik een lange wandeling maken met de zon tégen, dan loop ik met mijn computerbril annex vergrootglas met een overzetbril. Want anders kan ik de routenavigatie niet meer lezen. Of een binnenkomend, niet te missen appje….

Eenmaal in de auto zit ik vaak met mijn computerbril nog in mijn haar als ik de  multifocale bril op mijn neus zet. Toen deze week mijn blik de binnenspiegel kruiste viel het muntje.

Vrijdag nam ik er de tijd voor en liep binnen bij de plaatselijke opticien. ‘Eigenlijk kan ik niets meer lezen zónder bril meneer. Maar ik verzet me al een poosje tegen het dragen van een bril. Ik ben een beetje benauwd dat ik dan zo’n mevrouw word. En zo’n koordje aan een bril is ook geen gezicht. Maar nu zit ie de hele dag in mijn haar en daarmee onderstreep ik precies wat ik niet wil zijn’ trachtte ik nog iets van verluchtiging in het gesprek te brengen.

De man keek mij aan. Subtiel richtte zijn blik zich daarna op mijn haar-met-bril. Om zonder enige vorm van introductie de spijker op zijn kop te slaan: ‘Dat is dan wel een hele dure diadeem mevrouw…’ De veelzeggende twinkeling ontging mij niet.

Over twee weken is mijn dure diadeem verruild voor een bril én zonnebril op sterkte. In mijn mooie autobril worden nieuwe computerglazen gezet, een halve punt sterker dan de huidige.

Bij thuiskomst mopper ik tegen Lief dat ik gewoon weleens lekker geld zou willen uitgeven aan ‘iets on-nuttigs’ in plaats van aan al dat achterstallige onderhoud. Maar dat duurt maar even. Want we zijn de stressvolle tijd nog niet vergeten. En zonder het te beseffen is die dure diadeem een ontnuchterende metafoor.

Post Views: 1.125
Deel dit stuk
  • Delen op Facebook
  • Delen op LinkedIn
  • Delen via e-mail
0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een antwoord Reactie annuleren

Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.

Recente berichten

  • 420_Lydia
  • 419_Negentig
  • 418_Voor de Kerst komt het goed
  • 417_December-blues
  • 416_Van het kastje door de muur

Parelketting

  • maart 2023
  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018

Aanmelden Leeskring ParelZoekers

Wilt u ook iedere week een ‘parel’ per e-mail ontvangen? Meld u dan hier aan voor de leeskring.

Contact

Erica van Strien-Hagens

4388 HG ǀ 98 ǀ Oost-Souburg

M  (+31)06 532 33 297

E   info@eerzs.nl

I   www.eerzs.nl

Sitemap

  • Home
  • Diensten
  • Kranten Interviews
  • Portfolio
  • Erica
  • Parels aan Zee
  • Recensies

Voorwaarden

Algemene Voorwaarden Eerzs

© Copyright - TekstAtelier EERZS - Enfold Theme by Kriesi
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Instagram
309_Blij dat je hier bent…311_Droog kamperen
Scroll naar bovenzijde