251_Handen uit de mouwen

Een paar weken geleden word ik benaderd door Marjo, met wie ik alweer twee jaar geleden bij een cursusdag in Utrecht kennismaakte.

Ze oriënteert zich voor een speciale gelegenheid op een aardig presentje en heeft belangstelling voor de Bengeltjes uit mijn KralenAtelier. Een Bengeltje is grappig en tegendraads en bedoeld om in de auto aan de binnenspiegel te bevestigen. Speciaal voor dit verzoek maak ik 5 verschillende exemplaren in dezelfde kleurstelling. Organza cadeauzakjes erbij, apart gemaakte cadeaukaartjes om te beschrijven, een kaartje met dank voor de aankoop en een ‘presentje van het huis’. Maandagmiddag geef ik het met aandacht gevulde brievenbuspostdoosje af bij de in de boekhandel gevestigde balie van PostNL.

Eenmaal weer thuis meld ik Marjo opgewekt per mail dat ‘de bengeltjes op reis zijn en waarschijnlijk morgen arriveren’. De factuur met de feitelijke verzendkosten stuur ik mee.

Tijd om door te pakken met andere zaken, want er is deze week veel te doen voor mijn eigen schrijfbedrijf. En niet alleen voor opdrachtgevers, maar ook voor mijn eigen marketing. Mijn nieuwe website moet de lucht in, een klus die me om verschillende redenen behoorlijk wat hoofdpijn heeft bezorgd. Maar de ‘oude’ is – zonder spotten – opgezegd per 1 april. Geen tijd te verkruimelen.

Dinsdag krijg ik aan het eind van de dag bericht dat het brievenbusdoosje ‘helaas nog niet gearriveerd is’. Dat is jammer, maar het kan voorkomen. Maar als er woensdag, donderdag en vrijdag berichten van gelijke strekking volgen is daar helemaal niets grappigs en tegendraads meer aan. Het is de tweede keer dat zoiets me overkomt bij hetzelfde PostNL kantoor. De vorige keer kwam de brievenbusdoos wél aan, maar zonder inhoud. Om moedeloos van te worden. Ik pieker me suf hoe dat kan. Aan de buitenkant van dit pakketje was de inhoud niet af te lezen. Maar het is op zijn minst vreemd dat pakjes waar duidelijk op staat wat erin zit mij wél gewoon bereiken, maar dat míjn zendingen dus verloren raken. Als ik navraag ga doen bij het PostNL kantoor blijkt mijn bewijs van verzending (met barcode) alleen zinvol voor mijn eigen administratie.

De rest van de week glippen de dagen door mijn handen. De afspraak met vrienden sneuvelt door samenloop van omstandigheden. Er komt een spoedklus tussendoor. Ik zie nog kans een kraam te huren voor de Koningsmarkt in Laren op 27 april. Nog vier weken de tijd om dat project met kralen, schilderijen en kaarten nog even in elkaar te knutselen.

Twee dagen en avonden tot middernacht intensief samenwerken met kanjers van kerels maakt dat ik donderdagavond mijn nieuwe website ‘live’ kan zetten. Daarmee ben ik verlost van de abonnementskosten die me te begrotelijk werden. Alleen hosting en zelf alles bij kunnen houden. Goedkoper wordt het niet. De komende dagen en weken zal ik er nog de nodige uurtjes aan besteden, maar de Parel van dit weekend kan de lucht in en de basis die er nu staat is niet om je voor te schamen.

In al dat geweld blijft die niet geleverde bengel-bestelling me danig in de weg zitten. Grommend lees ik op de website van PostNL dat ze er vier dagen over mogen doen. Víer dagen! Vroeger noemden we dat ‘slakkenpost’. Als ook de vijfde dag niets blijkt te worden afgeleverd, zit er niets anders op dan opnieuw een speciale zending te maken. Die gaat na dit weekend aangetekend de deur uit. Duurder, maar met minder ergernis.

Ps. De namen van mijn ‘kanjers van kerels’ blijven omwille van hun privacy mijn best bewaarde geheim. Je weet immers nooit wie er meeleest;-)