266_De kleine cactus

‘Marcel gaat met dit weer het dak niet op, véél te heet. En eind van de week begint de bouwvak’. Alle hitterecords gaan er deze week aan. Ik kan niet anders dan begrip aan de dag leggen voor beroepen waarin alle seizoenen grote invloed hebben op het dagelijks werk.

Marcel heeft een pittig eerste half jaar achter de rug. Hij kan het werk niet aan na de storm van 18 januari. Als ik op 15 maart bel om te melden dat onze schilder heeft aangeraden om twee zinknaden te laten herstellen op de hoeken van ons dak, is er een wachtlijst van 2/3 maanden. ‘Ik adviseer u een ander adres te proberen, want u moet hier niet te lang mee wachten, dan rot het schilderwerk opnieuw.’ De vrouw aan de lijn is weinig toeschietelijk. Eigenlijk voert ze een ontmoedigingsbeleid. Maar zo makkelijk haak ik niet af.

‘Wie raadt u mij dan aan?’.

‘Eh…’.

‘Want ik neem aan dat alle collega’s van Marcel door dezelfde januaristorm hun planning zien verstoren’, vervolg ik even stoïcijns.

‘Eh…ja’.

 ‘Precies! Dus mevrouw, ik ben bereid twee of drie maanden geduld te oefenen. Zet u mij gerust op de wachtlijst’.

Als ik neerleg heb ik een onderbuikgevoel dat we deze afspraak niet SMART* genoeg gemaakt hebben. Voor de zekerheid zet ik in mijn agenda een reminder over drie maanden. Die maanden vliegen om. Maar als het signaal in mijn agenda verschijnt ben ik net even te druk. En dus zijn we geen drie maar ruim vier maanden verder als ik opnieuw bel.

‘Mevrouw, ik belde half maart voor een afspraak om twee zinknaden te laten herstellen, maar er was een wachtlijst vanwege de januaristorm’, introduceer ik de aanleiding om nu te bellen. ‘Nou die wachtlijst is anders helemaal afgewerkt hoor, ik heb iedereen gemaild, gebeld of de voicemail ingesproken’. De verdediging is nog onvermoeibaar in bedrijf. Ik krijg een visioen van een kleine cactus. Een prachtig plantje, oersterk, maar niet te vermurwen. En kom niet te dichtbij want die stekels prikken echt.

‘Ik denk dat er dan iets niet helemaal goed is gegaan maar dat geeft niet, want ik bel nu om tot een afspraak te komen’. Wat er ook van komt, ik heb mij voorgenomen er geen cactus naast te zetten. Dan wordt ’t niks. En passant vertel ik met zo’n zomer blij te zijn met mijn kantoor aan huis, dat in de serre is. Ze staat op scherp. ‘Die zinknaden, kunnen we daar dan wel goed bij?’ informeert ze. ‘U heeft het over een serre. Marcel gaat niet op een paar planken op een serre staan met een ladder alleen omdat ú zegt dat dat wel kan’. Langzamerhand begin ik steeds nieuwsgieriger te worden naar haar Marcel.

Ik zeg dat ik ervan overtuigd ben dat Marcel veilig ons probleem kan verhelpen. ‘En mocht hij daar bij aankomst anders over denken, dan neem ik aan dat hij dan samen met ons een oplossing bedenkt. Hij is ten slotte de vakman!’. Er moet toch een manier zijn om haar uit haar staat van opperste paraatheid te halen. ‘Eigenlijk heeft het maar één nadeel, werken in de serre’, probeer ik. ‘Als het regent klinkt het alsof je in een tent zit. En zo’n regenbuitje druppelt nog een hele middag na op het serre dak’.

Ze schiet zowaar in de lach. Dat ontspant wat. ‘Om knettergek van te worden’ vult ze aan. ‘We gaan daar een afspraak voor maken hoor. Ik zal het bespreken met Marcel en dan bellen we u terug. Voor de herfst maken we het in orde. Heeft u nog voorkeur voor een bepaalde dag?’.

Dat heb ik allemaal niet. Ik ben vooral verheugd dat het me gelukt is de kleine cactus in de modus te krijgen dat ze mijn gegevens noteert.

Deze zaterdag vallen er met regelmaat buitjes. Na de snoeihete week is dat voor mens en dier een verademing. Zelfs het urenlange gedruppel op die éne plek in de serre klinkt me op deze dag als muziek in de oren. Want voor de herfst komt het goed. Voor de herfst komt het goed. Voor de herfst komt het goed…. Volgens de kleine cactus dan. Alleen weet haar Marcel blijkbaar nog van niks. Want voor het weekend ben ik niet meer teruggebeld.

Marcel mag eerst met bouwvak, samen met zijn kleine cactus. Een bouwvak die – toeval bestaat  niet – aftrapt met een dag waarop het heerlijk werken zou zijn. Een paar zinknaadjes lassen bij een mevrouw die al vanaf maart op hem wacht….

Ik schrijf in mijn agenda de datum dat de bouwvak hier eindigt. Gelukkig, dat is royaal voor de herfst.

*De letters van SMART staan voor Specifiek- Meetbaar – Acceptabel – Realistisch – Tijdgebonden